Sen; gövdesi yosun tutmuş bir ağaç gibisin karşımda,
Yorgun, tepelerin ardında yalnızlığa mahkum edilmiş,
Güneş, ay ve yıldızları arkadaş edinmiş,
Birini çok sevip ondan mahrum edilmişsin.
Benimse; yalnızlığım en derinlere gizlenmiş,
Hüznüm içime gömülmüş,
Yansımıyor artık hiçbir gökkuşağına,
Ruhum teslim oluyor belirsiz bir edebiyete...
