Bir şehrin ışıkları düşerken yüzüme,
Sen gecenin koynunda kaybolan bir yıldız.
Her sokak lambası, adını fısıldarken,
Ben seni ararım, şehrin en kuytu köşelerinde.
Ve ben, bu şehirde seni ararken,
Bir şiirin satırları arasında kaybolmuşum.
Seni anlatan her kelime, bir damla gözyaşı,
Ve bu gözyaşları, seni özlemenin en saf hali.
Sen, gecenin bir yarısı ansızın çalan bir şarkı,
Ve ben, o şarkıda seni arayan bir gölge.
Ahmet İlhan’ın satırlarında bulduğum hüznü,
Seninle yaşamak, sensizliği seninle aşmak.
Bu şehir, bu gece, bu yağmur, hep sen,
Ve ben, senin adını her sokak lambasına fısıldayan.
Sana olan aşkım, bu karanlıkta bir umut ışığı,
Seni beklemek, seni aramak, ve en sonunda, seni bulmak.
