Sözlerini bile bilmediğim bir şarkıyı kaç kere başa alıp dinledim bilmiyorum. Dinlerken neden ağladım bilmiyorum. Geniş bir arazide herkesin sırtını çevirip gittiği, ortada kalan o küçük kız çocuğuydum.
Kendi cesaretim, kendi çaresizliğim, kendi özgüvenim, kendi gücüm, güvensizlik ve korkularım dışında elimde kalan bir şey yok.
Bir de içime sığmayan kalbim... Veremediğim eline kimselerin... Güvenemedim. Taşıyamayanlar, yanıp kaçanlar oldu.
Heybem yok elimde. Ayaklarım yalın, kalbim mi? Yeniden göğüs kafesimde. En emin olduğu yerde.
