Sonumu bilemedigim gibi kökümü de bilmiyorum. Beni yaralayan hayatın her sahnesinde buruk bırakan kısmı... Ait olamadım ne bedenlere ne düşüncelere ne de hayallerime. Sarmalayıp ait kılan kimseyi görmedim. Bir kucak hakkımdı herkes kadar. Gelip geçtim çoğu kez, durduran istedim belki içimden. Rüzgar gibi esip savursam da nereye vardığım, adresi olmayan sokaklar olsa bile... Varamadım sıcacık bir eve.
