Sevemedim yazdıklarımı
Kalemim elimi yadırgadı
Kömüre boyandı buna rağmen serçe
Ben zaten yaşamayı da becerememiştim
Hep yerimi yadırgadım
Gece yarısı Tanrı dahil herkesin uykusunu kaçırırdım
Sonra isteği olmuş kız çocuğu edasıyla
Bir güzel dua eder ve yaptıklarım için af dilerdim utanmadan
Ama ne yapayım
Gündüzümü yaşatmadılar
O yüzden ben yaşımı hep eksik söylerim
Zaten hep yaşadığımdan küçük hissederim
Yaşadığımdan küçük ha!
Bu senlik laflar değil küçük hanım
Beylik adamların lafları
