Pencerendeki sarmaşıklar gibi sarsam seni kollarıma
Cennetteki çiçekleri bir bir serpsem yollarına
Zor olsa da tahayyülü, koyuldum düşünü kurmaya
Yetmez içimdeki sersem mutluluğu dışa vurmaya
Karsan beni denizin maviliğinde
Kaybolsam gözlerinin derinliğinde
Dinlensem kalbinin serinliğinde
Yetmez içimdeki sersem mutluluğu yaymaya
Rastlamadım başka duru güzele senin kadar
Tahammülsüzüm visal vakti gelinceye kadar
Bulamadım bu cihanda mey işe yarar
Kesmez, yetmez sersem mutluluğumu dışa vurmaya...
