Kalabalık şehirlerde kaybolmuş yalnızlığı vardı.
Hüznü sessiz çığlıklarıydı.
Yitip giden hasretine seslenirdi.
Mahzun yüreğinde sevdanın ateşi parlardı.
Gecenin içine yalnızlığın sürgünüydü o.
Sessiz çığlıklarıyla haykıran...
Bir umudun aşığı, sevmelerin türküsüydü.
Heybesindeki yalnızlığın yükü, gönlündeki ise hasretin türküsüydü...
