Karanlık içinde buluyorum beni
Gizlenmiş kuytu bir köşeye
Ve gizliyor kendini bakışlardan.
Gözleri kapalı, açmıyor.
Belki diyor bakmazsam yüzlerine
Hissetmem sözlerinden savrulan depremleri,
Sarsmaz beni ve yıkamaz üzerime yüklerini.
Dilinde dönüp duran bir şiirle
Tanrı'm diyor, ne olursun sevginden ödünç ver şu kuluna
Bir el çıkar karşısına ki
Diplerde olan şu bedeni kurtarsın hislerinden
Uçsuz bucaksız göğü getirsin avuçlarında
Ve bakışları, özgürlük olsun.
Hissedeyim nedir sevilmek ve
ne kolaydır aslında sevmek.
Öğret bana ne olur diyerek yağmurlarla paklarken yanaklarını
bitmeye yaklaşıyor şiiri.
Ve son kez, bu kadarmış diyor
Sevgi çok uzakta kaldı,
Tanrı göndermedi bir
kalbi bana
Bir şiirlik ömrüm vardı ve tükendi iki solukta.
