Kağıtlarla dolu her yer
Her şeyi bildiğini sanan adamlarla dolu
Bir de bildiğini susan kadınlarla
Dediğimi yap yaptığımı değil diyorlar
Bilmezler ki kağıt kesiğinden değil acılarım
Ben onlara sarılıyorum
Ruhumu çevreliyorum onlarla
Tıpkı yeni doğan bir bebeği kundaklar gibi
Derin karanlık sulara dalıyorum
Her yeni gün yeni bir macera
Yapma diyor adam
Yeni doğacak güneşi bekle
Veda ediyor kadın
Bana yol gösterircesine
Konuşup duruyor kağıtlar
Her hikaye aynıymışcasına
Benim repliklerim başrol olmaya yetmez
Sessiz film olsam
Çığlıklarım izin vermez
Ve ben yeni doğan güneş karşımda iken
Adamla aynı replikleri paylaşıyorum:
"Artık güneşin doğmasını bekleyecek gücüm kalmadı."
Kağıtlar konuşuyor yine
Her gün yeni bir umut
Bilmezler ki kağıt kesiğinden değil acılarım
Bilmezler
Her gün yeni bir deniz
Yeni bir macera
Bilmezler
Her gün doğan güneşe inat batıyorum
