Öyle bir sesini duyuyumlarım yok benim sessizliğine sessizce yazdığım satırlarım var...
İnsanlar belli kalıplara sokulmak isterken herkes birilerini kendine çeviriyor ve aslında kendini sevmediği için artık sizi de sevmemeye başlıyor. Sonucunda sen değiştinler başlıyor. Oysaki değişen sadece biziz ama dönüştüren onlardı kendilerini sevemeyen birinden bir başkasını sevmesini beklemekte de hata ediyorduk.Sevsin diye onlar gibi bile olmuştuk...
Küçük bir fanusun içinde koca bir dünya yetiştirecek kadınlarken şimdi bir yerde takılmış dünya arıyorduk ...
Herkese anlattık kendimizi asıl dinlesin istediklerimiz duymadı bir sözlerimizi. Hani diyor ya şair "Evdeki perdeleri bile anlatasım" var diye öyle işte.
Yine minik yaşlar var gözlerinde penceremin,
biraz buğulu gökyüzü, biraz kahvem soğumuş, biraz üşümüş ayaklarım kafamın içinde çalan şarkıyla gökyüzüne dalmışım 🎶
