Bir eller tuttum
çok başka şehirdeydim
sildim haritalardan
çoktan unuttum.
Onlar özlemedi beni
en başında unuttu.
Ben, ben çok özledim onları
daha çok öptüm diye
uzatmalarda Unuttum.
Aynı yere vardık farklı yoldan
Onların acıları mı? Dilinde.
Ben ise kan revan içindeydim
kurudum
anlatamadım ama çok öptüm
çok öptüm uzaktaydılar, duymadılar
o şehirde öldüm
bu şehirde mezarlıklar
Öyle çok yıldım ki
Silinip gitti ruhum
Ne bir hasretim kaldı
Ne de bir kuruntum
oysa eskiden
Bir eller tuttum başka şehirdeydim
Daha çok sıladaydım daha çok benimdi
tüm savaşlar bitmişti daha çok güzeldi
daha çok öptüm daha çok öpmeliydim
daha çok benimdi yüz daha çok öpmeliydim
bir parkta uzanmıştık orada öpmeliydim
metroda, yolda, sokak ortalarında
dokunmayın bana ben ölümlüyüm
daha çok öpmeliydim
bir pizzacıdaydık onun şehrinde
sanki benim evimdi şehirdeki tüm evler
oysa ilk kez görüyordum bu nasıl bir güneş
bu nasıl evler
bu nasıl annem
bu nasıl kız böyle
bu nasıl sevmek
daha az sevmeliydim
sonra nasılda yaktı beni o ayrılık
Unutmak için
üstünden geçtik yedi kez o hangi aydı
unuttum
bir güne karşılık yüz gün üzüldüm
aynı yere vardık sonunda
unuttum
unuttum derken kaynadı araya
ben olan ve benim olan ne varsa
seninle gelmedi ama seninle gitti
aşk mı o da neydi?
unuttum
daha da sevemezsin dedilerdi inanmadım
iyileşirim sandım geçince kendi şehrimde
geçince yıllar kendi şehrimde bir yabancı olurum belki de
şimdi nerede?
kalbimin yerine taştan evler yapmış
put seven o kavimler
ne bir peygamber gelecek artık
ne kurtarıcı
açtım ellerimi öyle geçti bu sancı
aman ne çileli günlerdi unuttum
unuttum iyi ya
sevmeleri kuruttum
