Şiirin büyüsü zihnimizde daha önce canlanmış bir düşüncenin, içimizi yiyip bitiren bir hissin yansımasını yüzümüze çarpmasıdır fakat bu durum Can Yücel'in şiirinde geçersiz kalıverir. Onda düşünceler, hisler ve kelimeler kimsede olmadığı gibidir. Olabildiğince soyut, bir o kadar da içtendir aslında. Öyle ki bazen onun şiirlerini anlamak için bizzat Can Yücel olmak gerekir. Kim bilir belki ona Nietzsche'nin deyişiyle "tam olarak anlaşılmak istemeyen filozoflar"dan biri gibi bakmak gerek. Madem mevzubahis Sevgi Duvarı, kitapta en sevdiğim şiiri yad etmemek büyük suç. İşte Akdeniz Yaraşıyor Sana'dan bir kesit:
"... Hayatta yattık dün gece
Üstümüzde meltem
Kekik kokuyor ellerim hala
Senle yatmadım sanki
Dağları dolaştım..."