Her şey sevmekle başlar.
Bir insanı, bir davayı veyahut bir çiçeği.
O zaman öğrenir kişi yaşamayı.
Ağır ağır yürümeyi, hissetmeyi.
Gözlerde anlam bulur,
Yüreğinde ise güzelliği.
Güneşin karanlığını,
Gecenin aydınlığını
O an fark edersin.
Bir çocuğun kalbini bulur,
Bir bitkinin tazeliğini dinlersin.
Sessizce düşünür,
Alnında bulursun huzuru.
Sevmekle olursun.
Evrende varolmayı,
Sonsuzlukta kaybolmayı.
Ciseleyen yağmura dokunur,
Toprakta hayat bulursun.
Ezildikçe anlamlanır,
Sabırla yoğrularak bir 'tane' olursun.
Sevmekle iyileşir insan.
Acıyı umuda çevirir,
Mutluluğa ulaştırır.
Alınteri bir rahatlıktır;
Sabahı görmek.
Kuşların sesi olur,
Gökyüzünde dolaştırırsın.
Sevmekle ulaşır amacına insan.
Sevmekle uzatır ellerini,
Doğaya, dağlara, denizlere...
Sevmektir:
Seni ve dünyayı güzelleştiren.
Hatta ölümü bile...
Hakidans
2020-08-12T00:35:33+03:00Teşekkürler yorumlarınız için🙏
baki demirtosun
2020-08-11T23:59:58+03:00sizin bu şiirinizde farklı amacınız var yani bu şiir dize yarıştırma yeri değil diye düşünüyorum yani vermek istediğiniz mesaja odaklanmışsınız ve mesajınız sevgi olmuş ve bu dünyaya bir anahtar bulmamız gerekiyorsa bu sevgidir ve bunu insanla doğayla eşyayla kuşlarla sözcüklerle anlatıyorsunuz yani muazzam olmuş çok tebrik ederim lütfen yazın her zaman
Nisa
2020-08-11T23:35:00+03:00İlk iki dizenin bir alıntıya göz kırpması şiirinizin özgünlüğüne gölge düşürüyor maalesef.