İnsanlar, insanlar sevilmek istediğini söylerler.
Terk edilmek istemediklerini, mutlu olmak istediklerini, bitmez tükenmez bir sevgi isteğiyle yaşar hepsi.
Sonsuza kadar sev ister işte, vazgeçme hiç ondan.
Sonra sen seversin, hem de çok seversin.
Tüm kusurlarıyla ve hatalarıyla seversin insanı, vazgeçilmez hissini tattırırsın insana, yumruğun kadar kalbindeki yüce, sonsuz bir sevgiyi yetiştirirsin, her gün büyütürsün onu içinde, sularsın bir çiçek gibi, beslersin sanki evladınmış gibi, korursun dokunsalar kırılacak bir vazoymuşçasına.
Hassaslaşır gittikçe kalp ve içinde büyütmeye devam ettiğin o küçük tohum, engin denizlere sığmayacak bir hal alır artık.
Sonra ne mi olur, o her an sevgiye aç olan insanoğlu çeker gider.
Sen ne kadar seversen insanlar o kadar gider.
Hak ettiği kadarını almalı herkes bu hayatta, sevginin bile hak ettiği kadarını.
Bob Marley'in de dediği gibi: "Bakmayın insanların 'beni çok sevecek birini arıyorum' demesine, büyük bir sevgiye maruz kalınca hepsi kaçacak delik arıyor..."