Martılar uçuşuyor, sevgili kendim,
Duyuyor musun,
Yüreğimde can çekişen sevgiyi?
Bir insan bu kadar eziyet çekerken, ruhunu kullanmamalı.
Masanın altındaki çiçekleri topladım,
Ve fısıldadım intihar etmeleri için.
Islak kanepede oturup kaldım şimdi.
Yağmurlar yağıyor evin her köşesine.
Ya da senin gözyaşların mı bu öfkeyle?
Kalabalık yerlerde ellerimin titremesi,
Her defasında kendime yeni sözlerim,
Hayır, dayanamıyorum daha fazla.
Bu kadar acıyı taşıyamıyorum.
Ben, beni de kaldıramıyorum.
Kendimden koptuğum günleri, müziklerine sardım.
Ya da güzel elmaslar...
Kollarında parlıyorlar, saatlerin pahalılığı.
Zamanın geçmesini umursamadığın o saatlerde,
Kendimden utanıyorum,
Seni kendime sakladığım için.
Vimalar ve Agapilerle...
Sarılar, koyu renkler,
Huzursuzluğun belirtisi.
Akşamın hüznü ve yazılar.
