Kendimi çok güçlü sanırdım. Duvarlarımın yıkılması için tek bir zincirin kırılması yeterliymiş. Bir zincir ve tüm halkanın yerle yeksan oluşunu izlemek, tüm bu olanlara kayıtsız kalmak...
Sanırım şu sıralar birçok şeyi saçma buluyorum. Galiba kendime geliyorum. Çok gerilemişim, nasıl toparlayacağımı kestiremiyorum ama iyileşiyorum...
Bu kadar sevgili günlük, sanmakla geçen koca yıllar şimdi suya atladılar.
Gülş
2021-11-13T11:59:40+03:00Çok teşekkür ederim, bu kadar içten yorumlar almayı açıkçası beklemiyordum. Kendi kabuğumda kendimce bir alışkanlık yapmak istedim ve günlük serisini başlatmıştım. Çünkü bu aralar hayatım keskin bir şekilde ikiye bölünmüş gibi ve yorumlarda daha net farkettiğim şeyse arafta kaldığım. Teşekkürler Meltem, Ömer, Kenan, Sena, Rana🌼 çekişmelerin bittiği, aynı duygularda güçlendiğimiz, iyileştiğimiz günlere..
Rana Sezgin
2021-11-12T20:51:51+03:00Bazen tüm zamanım kendimden uzaklaşmaya çalışmak sonra kendime geri dönmeye çalışmakla geçiyor gibi geliyor. :) Cümlelerinizi okumak çok güzeldi. Daha da uzun olsun istedim. 🌼
Kenan Birkan
2021-11-12T16:26:57+03:00Kendimizi güçlü zannedip bazen yıkılıyoruz öylece. Sonra da bir bakmışız daha güçlü oluvermişiz. :)
Ömer YER
2021-11-12T16:16:54+03:00Aynı duyguları hissetmek, yaşamın bize sunduğu ortak yanları sanırım. Bu sebepten deneme yazmanızı da çok isterim
Meltem Tekeli
2021-11-12T16:06:50+03:00Son cümlede gülümsedim biraz. Hani anlat deseniz anlatamam ya siz de bilirsiniz o buruk gülümsemeyi. Suya atlayıp peşlerinden gitmek isteyen bir yanım ve gittiklerine memnun diğer yanımın çekişmeleri sonucu arada kalmış kaslarım...