Bugün yüzüme vuran rüzgar diğerleri gibi değildi.

Çünkü eskisi gibi hissedemedim.

Düşünmem gereken o kadar çok şey var ki...

Zamanın bazı şeyleri iyileştireceğini düşünerek hata yaptım.

Geçen onca zaman beni daha da çok hastalandırdı.

Hiçbir şey hissedemememin yarattığı o boşlukta kaybolmak üzereyim.

Belki de kayboldum farkında değilimdir.

Eskiyi çok özlüyorum.

Eskiden deniz kokusu bile mutluluktan gözümü yaşartmaya yeterdi.

Şimdi ise benim için ne anlama geldiğini bile bilmiyorum.

Artık hissedemediğim onca güzel duyguyu özlüyorum.

Bu aralar sadece huzursuz ve mutsuzum.

Bazen senin gerçek olmadığını düşünüyorum biliyor musun?

Çünkü hiç konuşmuyorsun.

Acı içinde olmamdan memnun gibisin.

Keşke senin gibi olabilsem.

İçimdeki büyük boşluğa rağmen umursamaz biri olamıyorum.

Aslında sana hak veriyorum.

Çünkü cevabı olmayan çok sorum var.

Bak duyuyor musun?

Dalga sesi ve şu tenime vuran rüzgarı...

Benim kendimle savaşım işte bu yüzden.

Bunun beni mutlu etmesi gerekiyor, huzursuz etmesi değil...