geçen yıllarda kendimi kabullenemediğim zamanları özlüyorum. ankara'yı, güzelce gezmeyi. ne bileyim, bir şeylerin tadını çıkarabilmeyi. şimdi çok uzaktayım, sevdiklerim yanımda ama ben bende değilim. eski beni çok özlüyorum. ama bir yandan da o zamanlarda yaşadığım acıları unutamıyorum. hâlâ hayatıma etkisi sürüyor. hayat çok garip geliyor. bazı şarkıların, şiirlerin etkisinde kalmak da zorluyor. ne bileyim, sevgisizlik de zorluyor aslında. 20 yaşında olacağım kasımın dördünde. şaka gibi geliyor. ben kim, yirmi yaşında olmak kim? gerçekten büyüdüm ya. acılar büyütmüş. çocukluğumu da özlüyorum. bu gece gerçekten birçok şeyi aynı anda özlüyorum. sevilmemişliğin belirtileri işte.
