uzandım boylu boyunca
seni beklediğim şiir tarlasına
eli çiçekli sevgililer geçiyor üstümden
ağaçlar muştuluyor taşların sırrını
yapraklar saklıyor doğacak meyveleri
ve sen sevgilim
kızıl elbisenle yıldızların balosundasın
yüzümü okşuyor ellerin otlarla…
kaç asır düştü takvim yapraklarından
kaç hazan yaşadım seni, sararmadan
hep seni düşledim dağ başında
durmadan seni yarattım
umudun heykeltıraşıyım ne de olsa
taşlaşmış yüreklere şekil verdim
sen kokan memleket toprağıyla…
şimdi hasat zamanı diyorsun
başı dik başaklar dizeler saçıyor
toplayıp düşüyoruz toprak ananın koynuna
emiyoruz sütünü güzel günlerin
miras bırakarak güzellikleri ölümsüzleşiyoruz…
