Bazı zaman, hayat çok trajik oluyor. İşte o an Ferhan Şensoy gibi gülesim geliyor. Bazı zaman, hayat çok komedi oluyor. İşte o an Charles Bukowski gibi düpedüz gidesim geliyor. Aşağı mahallenin, muhallebi çocuğuyum! Kadir gibi sevip, Fikret gibi bakıyorum... ikimizin arasında sadece birkaç yüz metre, birkaç bin adım, bir kaç milyon sene var. Sadece bu kadar Hiç ulaşamayacakmışım gibi geliyor. Bugün sarılacakmış gibi yakın... Can gibi şişenin dibine, neşenin göbeğine, midye'nin kabuğuna vuruyorum, biraz barbunya plakisi, kısık bir osuruk. Sus aman sus kimse duymasın öldüğümü! Şımardı derler...
