Şimdi, ne kadar sürer?

Bir keresinde "Tuhaf" dergisinin bir diyaloğunda şu soru cümlesi ile karşılaşmıştım: Şimdi, ne kadar sürer? Çevremdeki insanların ne düşündüğünü merak ettim ve Instagram hesabımdan sordum. Nihayetinde "Hah, işte!" dediğim cevabı almıştım. Her zaman şimdidir! Bu, sorunun içinde sakladığı cevaptı. Şimdi hiç geçmez, her zaman şimdidir. Hatıralarımız, düşüncelerimiz, duygularımız, hayallerimiz, planlarımız, umutlarımız hep şimdinin içinde. Geçmişimiz de geleceğimiz de şimdide. Geçmişte yaşadıklarımızın getirisiyle kurguladığımız geleceğimiz için yaptığımız eylemler burada. Sahi ne yapıyorsunuz şimdilerde? Ardınızda bıraktığınız senelerin öfkesiyle, coşkusuyla, umuduyla burada mısınız yoksa yeniden yaratmak istediğiniz geçmişin kurgusunda mı? Daniel Kahnemann “Bugünü gelecekte hatırlamak istediğimiz şekliyle kaydederiz.” diyor. Bunu düne uyarlayacak olursak dünü de bugün kullanabileceğimiz şekliyle kurguluyor olabiliriz. Neticede her dün bir bugün, her bugün de bir yarın değil mi? Ne var ki şimdideki davranışlarımız, gelecekteki planlarımızın değil, geçmişteki hatıralarımızın sonucudur. Peki bu bir problem, yanılgı mıdır? Bence hayır. Yani çoğu zaman hayır. Ne zaman ki yaşantılarımızın sorumluluğunu başkasına yükleyip sıyrıldık, yani "Kızdım, üzüldüm." yerine "Beni üzdüler, beni kızdırdılar." dedik, işte o zaman bir düşünmeli. Yahut ne zaman ki bugün yaptığımız yanlışlara, geçmişte bize yapılan yanlışlar için hak verdik; işte o zaman bir sıkıntı vardır. Bunu kimi zaman toplulukların, devletlerin yaptığına şahit oluruz. Kontrol edemediğimiz şeylere duyduğumuz öfkeyi nesiller boyu taşıyor ve aslında geçmişin köklerinde kayboluyoruz. Geçmişimizi elbette unutmayacağız. Zaten bu çoğu zaman kaçınılmazdır. Hatta zihnimiz alabildiğince geçmiş deneyimlerimizi, duygularımızı biriktireceğiz gelişebilmek için. Fakat sadece iyi ya da sadece kötü anılarla devam etmemeli çünkü ya geçmişin rehavetine kapılır ya da geçmişin acılarına saplanırız en nihayetinde. Yani her türlü geçmişte kalırız.

Sadece bedeninizi değil tüm benliğinizi yarınlara taşıyabilmeniz dileğimle...