Benim evimde yangınlar çıktı.
Farklı zaman ve sebeplerle.
Ben de içindeydim.
Birisi çok ani oldu
Aynı zamanda beklenmedik de değildi.
Nasıl anlatsam, banyoya yanımda götürdüğüm mum
Perdeyi paçasından tutmuş
Sonra da bütün evi yutmuş gibiydi.
Belki daha erken kaçardım ama ıslak ve çıplaktım.
Birkaç derece yandım.
Çıplaklıktan utanmak bize ne zaman öğretildi?
Yıllar geçti, is kokusu geçmedi duvarlardan.
Büyük şehirlerin sefil semtleri
Evim gibi kokar kış başında, anlamadım.
Biraz da gözlerim yandı. Ateşim var sandım.
Sıcacık yuvamda soba dumanıymış içimi ağırlaştıran.
Rüzgar tersten esmiş. Hepsi bu.
Ne mum suçlu ne şamdan,
Ne soba suçlu ne duman.
Dahası da var, hatta öğrendim olanlardan.
Ama kelimeler ısınmıyor ovalayınca.
Ve anlatamam, biliyorum yaşanmayınca.
