Maviye küsmem ben

Gökyüzü, deniz, kıskanılası okyanus gözler...

Ah Goethe bunlar hep senin halt yemen

Söyleyin soluk yapraklar

Kim oluyor size kıyanlar?

Mürekkep kalemin ırzına geçedursun

Kalem kağıdın ruhuna değer

Kağıt sade bir kağıt olmaktan firar eder ütopyalara nazır.

Ve gece siyaha yenik düşer.

Göz kapaklarım kızma bana ne olur..

İsyanım sana değil

Cehaletimin ateşini söndürmek tek niyetim.

Velhasıl yetersiz eylemlerim.

Ölülere, kalk bana bu yazdığının hesabını ver, diyemiyorum

Gelgelelim dirilere de diyemiyorum fakat kızgınım işte.

Maviye değilse bile diğer tüm renklere...

Kim oluyorsun da Peygamber'ime cehennem giydiriyorsun aşağılık Kafka

Cehennemde ellerim yakanda.

Alıp veremediklerim var işte

Ne kötü şey hesap soramamak


Ve cehalet bana münasip bir dille gülümser

Bu gece kafam Ayder'in uçsuz bucaksız yeşili kadar güzel

Bana mutluluk ve umut taşımak haram

Bir yazarın içkisi kitaptır, vesselam..