İmgeselleştirdiğim seni
Anıları ve nedensellikleri
Hepsini bir kenara bıraktım
Belki özlediğim gerçeğini
Özünde göremediklerimi
Anımsamaktan usandım
Boşa giden o emekleri
Ve yapmamak gerekenleri
Dillendirmekten usandım
Beni özde anlayamayan senin
Sözde anlam arayışlarına girebilmene
Laf etmekten usandım
Uyumlar hülyasına dalan senin
Duyumlara göre karar verebilmene
Hayret etmekten usandım
Unutmam gereken seni
Raks ettiremediğim benliğimle
Aynı kefede görmekten usandım
Geceleri senin
Rüyalarıma attığın düğümleri
Çözümlemekten usandım
Sabahları sensiz
Uyanmanın vergisini
Ödemekten usandım
Saflığı bahşettiğim senin
Gözüme indirdiğin perdeleri
Çekiştirmekten usandım
Beni yeniden inanca bağlayan senin
Bağlarını inançla koparabilmeni
İzlemekten usandım
Sövgülerimdeki seni
Andıkça gelen tiksintileri
Başımdan savmaktan usandım
Laçkalaştırdıkları senin
Onlar gibi öylesineleşmene
Göz yummaktan usandım
Kendini değersizleştiren senin
İlgiye muhtaciyetini
Sergilemenden usandım
Şiirselleştirdiğim seni
Binbir haz bahçelerinde
Görmekten de usandım
Sen değil bendim bunca zaman
Yeşeren, sararan, kızıla bulanan
Noksanlıklarını gömdüğüm senin
Bana fazla gördüklerinden utanan.
