Azdı çoktu
Anamın ak sütü olmadığı gibi helal
Mutluluk da değildi
Bir düştü ulaşması namümkün
Köhne arsalarda yaşamak yolunda at koşturan güruhun
Ukte kamışlarıydı içimdekiler
Işığıma enlemiyle boylamıyla uzak
Iğne üstünde çocukluğum
Az kaldı dediğim
Değildi huzur ve yandaşları
Az kaldılarım ölümeydi
Bak şunun şurasında
Yarınların ücrasında yarımlıklarım ayyukta
Ben bir türlü
Bir türlü işte
Neyse ne
Içimde kızıl çığlıklar yükselirken
Çalar mısın son kez,bezirgan başına çaldığın besteyi
Aç ya da açma kapıyı.
