sen
beni
sonsuz ihtimalle
bir başıma bıraktın.
ben herhangi bir şeyden ürktüğüm zaman
"artık arkanda, yanında, önünde, hiçbir yerinde değilim.
yalnızsın.
ölsen tık demem.
ne halin varsa gör." deyişin
yankılanıyor zihnimde.
sen bunları demesen bile
sen bunları dedin.
ben
artık
sana da
geçmişteki sana da
inanmıyorum.
ve evet
hala
aynı düşünüyorum,
o gün şovdu
ama artık bir şey daha var,
geçmiş de şovdu.
senden önce
benim içim titremezdi korkudan.
kendime güvenirdim,
kendime güvenmek yeterdi.
bende bıraktığın
bu güvensizliğin
telafisi yok.
ben artık sadece
seni tanıdığıma
pişmanım.
sen artık
bende yoksun,
sadece
bıraktığın
bu ürkek
tekinsiz
korkak
güvensiz
halim var.
ve bin yıl geçse
değişmeyecek bu.
artık bana değil
sana yazıklar olsun
beni bu hale getirdiğin için
sana yazıklar olsun.
