Eğer bir yolculuk yapacak olursanız veya yaşam sürdüğünüz yerden bir süreliğine ayrılacaksanız bir hazırlık yapmaya başlarsınız. Bunlardan en basiti az çamaşır çıkarmaktır bence. Çünkü oradan ayrılırken son kez kirlileri yıkar yanınıza almanız gerekenleri alır ve geriye kalanları temiz bir şekilde bırakırsınız. Yani en azından ben öyle yapmaya çalışıyorum :).Ve bu yüzden kıyafetleri, gitmeme çok az bir zaman kala ekstra tasarrufla kullanmaya çalışıyorum. Şu sırada öyle bir durum içerisindeyim. Ve az önce bu durumu, hayata veda etme başlığı ile yorumladım. Şöyle ki;
Bu dünya şu an yaşam sürdüğümüz bir yer ve buradan göç edeceğiz. Seyahatlerimiz için yaptığımız özeni, tasarrufu neden hayat sürerken de diğer dünyamız için yapmıyoruz? Üstelik bunun farkındayız. Nasıl oluyor da farkındalık içerisinde unutkanlık yaşayabiliyoruz? İlginç değil mi?
Bunca telaş göç etmek için ve bunca telaş ne diye.
Bir avuç toprak ve üstünde biten iki demet çiçek var yolun sonunda.
Öldükten ne kadar sonra hatırda kalırsın mesela. Kim neden desin ki buradan şöyle bir kişi geçti. Ve hatırda kalsan ne olur mesela. Unutarak yaşadığımız bir hayatta nasıl hatırda kalmak için çırpınıyoruz.
Sonra... Sonra ne oluyor.
Ne oluyor bu insanlığa?
