Sarılsak dünyayı dolduracaktık sanki

Yolumdaki taşları rüzgar taşıdı ölüydü hep tanrı 

Söyledikçe taptığım sözler var her biri dua

Aynayı parçalayacak cesaretim hazırdı

Bileydim yüzüm düşmeyecek suya 


Soludum annesiz çocukları bu dehşetli bir şeydi 

Mahkum kaldım denizleri yarmaya 

Emerken kanatıyor dişlerim 

Sarılıyor avcum yanındaki korkuya


Sabahın ışıklarıyla diriliyor bayraklar

Bir yanılmaktan kurtulunca kayboluyor kelepçem

Unutmak için öldürüyorum sözleri 

Damarıma bir hastalık gibi yer eden bu 

Ölümün kendisi mi 

Yoksa göz mü koyuyorum aşka

Beni sar sarmala ki 

Alnından vurup geberteyim kemiklerimi

Çatırdasın boynum ve fikrim

Sözler dökülsün dilimden bir zehir gibi 


Şimdi kalkıp gidecek yerim var mı söyle vazgeçmekten başka 

Bir yalana konuşuyorum ve kuşanıyorum o eski bilmeceyi

Susuyor dilim susuyorken her birimiz paramparça

Bir şarkıyı tek söyleyeceksem ki nehirlerin gürültüsü 

Dağların örtüsüdür bu 

Bir çamura düşecekse kanım kimse görmeden 

Ki ne korkunç gelir kanın yok hükmü 

Mezarımı seneler kazsın

Nasılsa asırlardır yaşadığım tek söz ölümdü