Herkesin kendine pay çıkardığı şu dünyada
Kalanları bir nimet gibi sunarlar bana
Acılar, çığlıklar, savruluşlar
Doyurur ruhumun karanlık tarafını
Toprağa doğru bükülür belim
Yerin en dibini görürüm
Başımı ne zaman kaldıracak olsam
Ağzımı açıp bir çift söz söyleyemeden
Doldurur kulaklarımı sus'ları
İçine bağırmaktan sesi kısılan bir ben kalırım
Bir sus payım
