Tanımını yeniden yazdığımız bu aşk hikayesinin sonuna gelirken
Loş bir ışığın altında buluyorum kendimi sana yakarırken
İçimdeki zehir eritiyor benliğimi
Tanımlardan, zamandan ve en önemlisi bizden soyutlanıyorum
Soyutlandıkça yabancılaşıyorum
Unutuyorum geçmişi
Bizli saatleri
Bizden geçenleri
Geleceğe dair umutlarım tükeniyor
Tatlı anılar sana veda ediyor
Oturup saatlerce konuştuğumuz kahveciler
Bizi biz yapan taş zeminli ara sokaklar
Gözlerini aydınlatan gün batımı
Hepsi sana el sallıyor
Biz ki tanımını değiştirdik aşkın
Yoktan var ettik kutsalları
Kendimizi adadık yıllara
Şimdi arkamıza dönüp demiyoruz ki
Elveda!
