Tanrı biliyordu bana ihtiyacın olmadığını.
bulutlar kadar emindim oysa ki varlığından.
yollarımızı kim ayırdı bilmiyorum,
yalnızca yolumu bulmaya çalışıyorum.
evimin özlemiyle kavruluyor ruhum,
beni eve götür.
çekim kuvvetine kapılıyor kalbim.
tonlarca sevgi birikti içimde,
içimden söküp atamadığım bir ruh varlığın.
korkularımın üzerine koşup düşüyorum.
ve dizlerim yara.
beni eve götür.
kurallarını bilmiyorum hayatın,
şifreleri gözlerinde saklı hayatımın.
bir haritam veya pusulam yok.
kayboldum delice düşüncelerin içinde,
bir iz bulabilmek için ikimizden.
yorgunum,
beni eve götür.
karanlık kaplasa da ruhumu,
her sabah gülüşünle uyanıyorum.
Tanrı biliyordu bana ihtiyacın olmadığını.
yollarımızı kim ayırdı bilmiyorum.
bana biraz şarap doldur,
ve beni eve götür.
