Yansıdı kara ölüm gölgesine o ayrılanın
Ayrılan verdi sana en büyük günahlarını
Uçsuz bucaksız imrendirdiğin cennetin
Düştü yakasından kötülüğün simgesi ak meleklerin
Sanrıların ağırlaştı tanrıların buyruğunda
Kandın o buyruğa mizacını yırtacak beyazlığa
Cennetin boyunduruğu siyahın zevk-i sefası
Kandırıldın değildi bu doğru değildi bu sukunetin boşluğundaki huzur
Sen ki deryaların boyun eğdiği yüce tanrı nerde kudretin nerde esrarın
Engizisyonda yargıladın en büyük kullarını
Kahkaların eşiğine geldi ordan biri, anlat derdini
Dert ki şevkati fürüzan olan ey yüce isyan
Başlattı o asıl makbul olanı
Çınlattı bütün o iftiralardan usanmış kulakları
Buyurdu orda şimşek kubbeden düşen lügat
Aydınlanmanın çığlığı imrendirdi orda yücesizliğin tanrılarını
