Gecelerin ışığını kapatan sisli şehirdesin
Kendin gibi yeşilinde kaybolacağın o şehir
Gözlerin gibi huzur bulduğum şehirdesin
Biliyorum.
Duruyorsun,
Neden, nasıl bilmiyorum.
Biliyor musun?
Ben de gittim senden sonra bu zehirli şehirden
Yeşilinde kaybolacağım bir yer değil ama
Sensizlik harici başka bir zehir yok
Yeşilden yoksun yaşanmıyor
Kimsesiz, tek başıma
Arkamda bıraktıklarıma inatla
Kalmasın kimsem, yok ki zaten ne anam ne babam
N'olur ki ben safsam yutmuşum
Vazgeçer miyim, bitirir miyim ki öylece
Ejder-i kahrından geçmiş bu sababeti
Öyle kolay değil ki bütün çabaları boş bir sonuç için bırakmak
Olasılıksız bir haya olsa bile işte: umut!
Sen de gitsen vazgeçmem senden,
Hem beni kötü eden sen misin ki?
Beni sen değil bu yoksunluk,
Bu şehir böyle ediyor.
Sahir ediyor bu şehir beni / Sen
Salib ediyor bu şehir beni / Sen
Ahzar cûylardan ediyor bu şehir beni / Sen
Sensin de hepsini eden,
Bırak suçladığım şehir olsun.
