Bir soluk arası düşünmeyi bırakarak düştüğüm duygu kargaşası içinde savrulduğum yalnızlıktan bağırıyorum size. Ben yine tek başımayım. Doğrularım geliyor üstüme üstüme; yılmadan, usanmadan direniyorum. Bir gün güneş battığında sırlarımın arasından bir ışık süzülecek ve o gün tüm doğrularım utandıracak isyanımı. Sizler kalkacaksınız ayağa, unutabildiğiniz onca yanlış dikilecek karşınıza, utancınız vuracak suratlarınıza ama ben gülmeyeceğim, ben olmayacağım karşınızda.
