suskunum.
aynı zamanda çaresiz,
ne yapacağım?
en ufak fikrim kalmamıştı.
direncim düşüyor.
yaptığım tek şey,
kuruyan dudaklarımı yalamak oluyor.
kuruyan tek şey dudaklarımda değildi oysa
kalbimde vardı kalbimde.
kuruttular içimdeki beni.
bir daha yaşarır mı bilmiyorum.
bildiğim tek şey hatıralarım.
uzun bir sessizlik var etrafımda.
susuyor insanlar.
içimden, konuşsunlar diye ağlayan çığlıklarımı duyuyorum.
korkutuyor bu sessizlik beni.
korkutan tek şey, sessizlik de değil aslında
yalnızlık...
yalnızlıktan korkuyorum.
insanların imrenici bakışları hep üstümde,
biliyorum…
bildiğim tek şey bu sanırım.
yargılıyorlar sanki beni.
bitkinim, bir şey de diyemiyorum.
çaresizce yolun ortasında durmuşum,
sadece düşünüyorum.
düşünüyorum…
