Tenhada kaybolunca,
Kaçar dosttan, düşmandan,
İğneden, çuvaldızdan.
Yalnız kalır akşamdan...
Ayı posttan, kendisi düşmandan.
İnceden, kahırdan
Hesap sorar pişmandan.
Acıdan, ağrıdan.
Biçare kalır, Aldatır kendini.
Sinerek, ağırdan,
Kaçar kendinden.
Hiç bir yere...
Kalabalık kendisiymiş!
Ta sabahtan, en başından...