Acı, insanları bir şekilde olgunlaştıyor. Peki sizce acı bir duygu mudur? Yoksa his mi?
Bence acı bir duygu değildir, histir çünkü eğer duygu olsaydı sürekli hatırlardık. Ama şöyle bir düşününce acıyı sadece başımıza gelen kötü olaylar sonucu hissederiz. Mesela ayrılık acısını ele alalım, o hissi yaşayabilmek için birinden ya da bir yerden ayrılmak gerekiyor, yoksa hiç kimse durduk yere ben ayrılık acısı çekiyorum demez. Fark edeceğiniz üzere bu his sadece insanın başına gelince var olan, o durum ortandan kalkınca silinen bir durumdur. Acı, insana her ne kadar adında anlaşılacağı üzere "acı" verse de insanın büyümesine, gelişmesine, kendiyle barışmasına sebep oluyor. Nasıl ki bir çömleğin kullanılabilir olması için ateşte yanması gerekiyorsa ya da bir meyvenin olgunlaşması için güneşe nasıl ihtiyacı varsa insanın da büyümesi, olgunlaşması için acıya, üzüntüye, kedere ihtiyacı vardır. O yüzden eğer bir gün acı kapınızı çalarsa bilin ki artık olgunlaşmaya adım adım yaklaşıyor, yavaş yavaş büyüyorsunuz. Bu hissin kıymetini bilip onu güzel ağırlamak lazım. Ne de olsa bize güzel bir şeyler bırakıp öylece hiçbir karşılık almadan sessizce çekip gidecek.
