Demek şimdi böyle oldun güzel kız.

Aylardır oturmuyorsun kendi yanına.

Kendi elini tutmuyorsun hiç.

Sürekli saçlarını örüyorsun sıkı sıkı.                                     

Acılarını örgülerinin içine saklamaya çalışıyorsun.

“Bazı şeyler hiç kimseye anlatılmaz.”

İçinden bunu tekrar ediyorsun durmadan.

Anlatamayacağın şeylere sarılıp uyuyorsun.

Sana doğru gelen çığa kollarını açmış bekliyorsun.

Bu sefer çığı sen ezip geçmek istiyorsun.

Çok açsın, çok çiğsin.

Çok öfkelisin güzel kız.

Kimse göğsünde yumuşatamaz seni.

Kendini birine bırakmak istiyorsun.

Bunu ne zaman denesen

Yere çok sert çakılıyorsun.

Sokak sokak gezsen,

Kaldırıma oturup dondurma yesen,

Kocaman bir köpek alsan,

O köpeğe sarılıp ağlasan,

Herkesin;

Senin unuttun sandığı şeyler için ağlasan.

Sonra çok derin bir nefes alsan,

Hepimize selam verir gibi,

Hepimize küfür eder gibi.

Belki o zaman için biraz durulur.

Yarıda bırak bu sayfayı,

Artık yeni bir hikâye oku güzel kız.