Ahmak aklımın en güvenilir sığınağıydı kalbin.
Eskilerin özlemi aşındırsa da kalbimi
değişmedi evim.
Perişan bir hikayenin başkahramanlarıydık.
Gençliğimizi savurup,
Bilinmezlik fermanına imzamızı attık.
Bir adım geri atmak mümkün değildi.
Fakat sayısız yokuşlar çıkabilirdik
yollarımızı kesiştirmeden.
Sıcak bir hüzün işledi iliklerime,
Gerçeklerle düşler çarpıştı.
Toz buluta karıştı.
Dalgalar yağmuruna kavuştu.
İtirafım sarıldı kalbine,
Loş anılarda kayboldu gözlerim..
