Yine ben, bugünde tükenemedim
Umarsızca yeniden doğuyorum
Bir sabah güneşiyle beraber
Batacak günü bekliyorsun biliyorum
Yapacak çok şeyim var hissediyorum
Satır satır, hece hece karalıyorum
Bazen kül oluyor, bazen de boğulup gidiyorum
Ama kesinlikle tükenemiyorum
Küllerimden doğup daha iyi oluyorum
Bazen gülüyor, bazen de susuyorum
Ama artık ağlayamıyorum...
Belki de bu yüzden tükenemiyorum
Ben sustukça kalemim konuşuyor
Dizelerim kağıdın temiz ahenkli dokusuyla buluşuyor
Susmak bazen çok konuşmaktır
İşte bunu çok iyi biliyorum
Unutma Dizelerim bitmeden tükenemiyorum
Son kez tükenip satırlarıma veda ediyorum.....
