İrkiliyorsun yaşamın kirli gürültüsüne uyanırken

Geceden gündüze parmak uçlarında yürümüşsün

Yüzün tasalanmış, sabahın beşine karışıyor.

Biraz huzursuzluk var bakışlarında

Omzundaki uykumu bölen güne kırılıyorum

Belli etmiyorum kırgınlığımı

Telaşım var, telaşım olmalı.

Burnumun direğinde kokun kalmış

Telaşla karışırken yaşama buna tutunuyorum.

Bütün gün gezip dolaşıyorum sokaklarda

Münasebetsiz bir umuda kapılarak.

Üşüyor gibi yapıyorum

İçimde usul usul büyüyen bir duygu var,

Engel olamadığım.

Topuklarının üzerinde tepinen bir acele

Isıtıyor üşürken bile beni. 

Gördüğüm her pencereden aşağı atlama isteği

Önce bi' boşluğa dönüşüyor,

Sonra yaşam arzusu doluyor içine, usul usul.

Her şey kendiliğinden oluyor

Her hafta mutlaka gelen cumartesi günü gibi.