Bir kelebeğin ömrü kadardı sevdamız
Hüznümüz daha derindi bundan
Ölmek ile yaşamak arasında bir yerlerdeydik biz
Bu yüzdendi dünyaya karşı uyumsuzluğumuz
Birden fazla darbe görmüştü yüreğimiz
Birden fazla kırılmalara maruz kalmıştık biz
Sevmek ile sevilmek arasında bir yerlerdeydik biz
Bu yüzdendi aşktan korkup kaçmalarımız
Her kalbi masum sanıp düşmüştük yollara
İçten içe açılıp coşkuyla dökülmüştük onlara
İnanmak ile inanmamak arasında sıkışıp kalmıştık biz
Bu yüzdendi sitemlerimiz öfkelerimiz durmadan
Şimdi esen rüzgarla en önde savrulanlarız
Tutunamayan çığlık çığlığa bağırıp kalanlarız
Ömürden her günü acımasızca harcayanlarız
İşte bu yüzdendi yaşamın geri planında kalmalarımız
Şiir- Edibe Toğaç
