Meydana karşıydı adam
Dudağında yakamadığı sigarası
Islaktı dördü de
Adam, heykel, tütün, meydan
Susuyordu bütün kalabalığıyla
Az önce düşmüştü o yağmurdan
Şakaklarından sakallarına hücum eden hüzün
Atlıyordu çenesinden göğüs boşluğuna
Kulağında düşüş sesleri, damla damla
Adam eğildi kendi kulağına
Adını unuttu üç kere
Kimliğini kaybetmişti o karanlıkta
Kimse hatırlamadı onu
Buna kendi de dahil
Doğruldu eğildiği yerden
Kurumamıştı dudağındaki sigarası
Onu yakmaya çalışmakla meşguldü
Adını koymak gelmedi aklına
Gelmedi aklına
Nerede kullanmıştı o son çöpü
Şöyle bir yokladı kendini adam
Alamadı sigarasını parmak uçlarına
Döküldü dilinden birkaç kelime
Hatırladı bütün kalabalığıyla
Yanık ayak yürüdüm ben bu karanlığı
Yanımda kimse yoktu
Ardımda kül ve is...
