Sevmeye layıktım,

Sevilmeye yasak

Ve kırıktı içimdeki ağacın dalları

Yeşilken...

Şehir uyumuş, uyanmıştı

Cam güzellerinin yengisi

Hayal mezarlığı evlerin çirkin kızlarına

Acımsılaşan gülüşler bahşetmişti.

Onlar da güzel değiller miydi,

Uyumsuz bakışları, şefkatli elleriyle?

İçlerinden birini gördüm

Tıpkı ben gibi yasaktı sevilmeye

Sevmeye layıkken.


II

Ana rahminde

Dokuz ay kördüm, hem de üryan

El değince karnında yaşadığım kadına

Kordonumla kördüğümlüğümü unuturdum

Ve ısınırdı güneş görmüş gibi denizim.

Böylemesine geniş bir gökyüzü yoktu

Yıldızlar pek kaymazdı ama

Aydınlık bir kalple saati saatine aynı hüzünleri damıtırdık.

Ben o zamanki ben değilim şimdi

Artık sevmeye layık

Sevilmeye yasağım

Ve dilsiz hüzünler dökülüyor gözlerimden

Böylemesine geniş gök kubbenin altında.