Şurada gökyüzüne bakan kaç kişi kaldı ki?
Bazen ufak tefek yolculuklarımda ağlayan gökyüzü, bana içinde ümit tohumları saklayan toprağın o güzel kokusunu hatırlattı.
Bazen batan güneşin, hic bir ressamın tablosunda göremeyeceğim harikulade renkleri sergiledi.
Bazen karasına kapıldığım alemi gökkuşağı ile kuşatıp "Bak renkler hâla orada duruyor" dedittirdi.
Bazen kalbimde çalan şarkıya eşlik etti kuşlar, o mavilikte süzülürken.
Bazen öyle güzel karanlık oldu ki asılı yıldızlarını toplayıp vazoma yerleştirmek istedim.
Bazen karanlık sokaklarıma ayın ışığından serpti.
Bazen güldürdü bazen hüzünlendirdi ama ben hep seyre dalmaya devam ettim cünkü bu gezegenin çatısı ancak bu kadar güzel bir öğretmen olablirdi.
