Hepimiz yaşamı arıyoruz
İçinde bulunduğumuza
Nasıl oluyor da bir türlü ulaşamıyoruz?
Bizim yalnızlığımızın başladığı noktada
Çıkmaz oluyor bütün sokaklar.
Gördüğümüz ışığa inanıyor, inandığımıza dokunamıyoruz
Bu kadar yakınken
Nasıl da sığamıyoruz birbirimizin göğüs kafesine
Nasıl önce insan kendinden başlıyor yabancılaşmaya
Kendisine kavuşamamış yaşamı bulabilir mi?
Sokak sokak gezse, otursa sokak lambasının altına
Bir gece
Hayatın aldatmacasına takılan balık olduğunu düşünse
İstediğini bulduğu sanır
Ama ona veda etmesi birkaç saniyesini alır.
