Ülkemizde ilişkilerin bir çoğunda aşk şöyle algılanıyor:
Zihinlerin otorite ve hedoni (zevk) ihtiyacını karşılayan fetiş objeleri. Maalesef de bu durum karşı tarafın sürekli özel alanına müdahale, takıntılı derecede kıskançlık ve sürekli ilgiye muhtaç olma durumunu getiriyor. Bu durum da aslında bireyselleşememenin getirdiği bir sonuç.
