Gözyaşımla besledim umutlarımı
Büyüdüler mayın tarlasında!
Asi bir rüzgar dallarını savurmasaydı hissiz ağacımın,
patlamayacaklardı belki orta yerlerinden…
Sönmeyeceklerdi öylece…
Ekilmiş balondan tohum filizlenmiş. Dediler!
Yolunu bilmediğin rıhtımda yalnızlık kokarmış bu da söylediler
O rıhtımda da ekili umudum vardı!
Dalgalarla sürüklendi ufkun görünmezliğine…
Batıp gittiler öylece…
Ben söktüm tüm umutlarımı gökten çekercesine!
Yıldızı düştü tekinin,
Tekrar parlardı belki de…
Bekleyemem dedim, bekleyemem!
Benim umudum tükendi,
Daha da biçmem bir yere!
