Bugün günlerden pazar

dışarıda baharı müjdeliyor güneş

-gülümsüyor adeta-

Ben dayamışım sırtımı on beşinci yüzyıla

-saint emillion duvarına-

ve kilisenin taşlarına oturmuş öylece sizi özlüyorum

bağırsam da ne yazar ki

şu her şeye yazacak bir şey bulmuş olan yazgı

çekip çıkarabilir mi beni bu bir kamyon yükü ağırlığındaki boşluktan

hangi yana dönsem taş

ve hangi yöne dönsem kendi boşluğumu aşan bir boşluğa

çarpıyorum

güneş usulca okşadı yanaklarımı

umut dedi.

umut zaferden daha değerli

umudun bizi biz eden bir sevda gibi

Bu bahar sizin baharınız olur