Sorsalar seni, en kıymetlim derdim.

Bir an şüphe etmez, düşünmezdim.

Biliyor musun,

Soran olsa hâlâ daha şüphe etmem.

O yüzden sormasınlar,

Bilme sen, unuttum san.


Şarkılarda bile sevmiyorum seni,

Nasıl içten içe hâlâ istiyorum ki?

Ne bir ordu, ne de top, tüfek,

Yalnız bir savaş var öylesine.

Ama sen o savaşı da bilme,

Uzak kal sen mermilerden.


Biliyorum, acın kolay geçmeyecek,

Bir kalemle karalanıp bitmeyecek.

Günlerce, gecelerce, aylarca

Ağlattı, sızlattı, yıllara sürecek.

Yine de bitti, unuttum san.


Sevilmedim, omzunda ağlardım.

Meğer derdim sevilmek değilmiş hiç;

Sen sev istemişim.

Sevmeyeceksin, bile bile istemişim.

Yanımda ol, yardım et istemiştim.

Dönme sakın, geçti çoktan.


Sıralasam ardı ardına sana bunları

Eskiden olsa ağlardın da

Yeni sen, pek sen gibi değil,

Ne gözün dolar, ne de elin titrer.

En çok da senin her haline,

Eskiye, yeniye,

Acına, acıma razı gelişime kızıyorum.

Ama diyorum ya, sen unuttum san.